Mini RPG tot 28 mei!

Misschien zijn er mensen onder ons die graag een klein beetje willen RPGen, zonder teveel regels, verplichtingen ed. Hier in DIT topic kan je een klein verhaaltje maken met z'n allen!

Het speeld zich af in een herberg in de middeleeuwen, zo rond 1200.
Je hoeft geen personage aan te maken! Zet in een eerste post of je een jongen of meisje bent, hoe oud je bent en hoe je er ongeveer uit ziet! Weeg er niet te zwaar aan! Het is gewoon voor de lol en hij zal sluiten als de andere verhalen open gaan!
LET OP: iedereen is gewoon een mens!

Naam: Nagila
Geslacht: vrouwelijk
Leeftijd: 20
Uiterlijk: lang donker haar, blauwe ogen, strakke zwarte kleding en donker opgemaakte ogen.

Ik open de deur van mijn slaapvertrek en kijk naar beneden door het spijlenwerk, als ik over de overloop van de bovenverdieping loop. Het is niet zo heel erg druk in de herberg, wat ik ook niet verwacht had. Buiten sneeuwd het en binnen staat de haard aan. Het is lekker warm, vergeleken met de temperatuur in mijn slaapvertrek.
Ik loop de trap af naar de bar en ga op een kruk zitten.
"Heb je voor mij wat water" vraag ik aan de barman.
'Geen geld bij je?' vraagt de man nors, terwijl hij water in een mok doet.
"Jawel, ik wil gewoon water" mompel ik, meteen ietswat geirriteerd, aangezien de man meteen het slechte van me denkt.
Ik kijk even om me heen terwijl ik een slok van mijn water neem. Wat een avond zeg...

Naam: Murtagh
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 21
Uiterlijk: Zwart kort haar, hij is lang en gespiert. Hij heeft donkerbruine ogen.

Ik rijd met mijn paard een stadje binnen. Eventjes kijk ik om me heen. Dan zie ik een herberg en ga erheen. Ik stap van mijn paard af en loop naar binnen. Het is rustig, en lekker warm binnen.
Ik loop naar de bar en ga zitten.
''Water graag,''brom ik. ''En een kamer om te overnachten,''
De barman bromt wat, en geeft me een beker water en een sleutel.

Naam: Hongan
Geslacht: Mannelijk
Leeftijd: 29
Uiterlijk: Bruine lokken, gespierd en normale lengte, blauwe ogen

Hongan reed met zijn paard naar de herberg. In tijden had hij er geen
meer gezien. Met deze sneeuw had hij het verschrikkelijk koud. Hij trok
zijn mantel nog steviger toe en stapte de herberg binnen. Even liet hij
de warmte in zich trekken. Daarna liep hij verder, echt druk was het niet.
Hij had iets nodig om vanbinnen warm te worden. Hij liep naar de barman
en liet zich daar op een barkruk zakken. Hij haalde zijn geldbuidel boven.
"Een wodka, graag." de barman gaf hem zijn drank en Hongan gaf hem zijn
geld. "Zou ik ook een kamer kunnen krijgen." de barmen knikte en
overhandigde hem een sleutel."Tweede deur rechts" antwoorde de barman.
Hongan knikte vriendelijk en stapte dan naar een tafel, daar ging hij aan zitten,
en dan bekeek hij de anderen, nieuwsgierig, die in de herberg waren.

Emilia, 21 jaar.
Lange rode ('venetiaans blonde') krullen.
Groene jurk, groene ogen.
Vrouwelijk dus,
Normale lengte.

Emilia


Ik zat in een donkere hoek in de gezellige herberg. Hij zat niet zo vol als normaal. Voor mij stond een kaars, die mijn gezicht verlichtte. Voor de kaars stond een kom heerlijk geurende warme soep, die deugd deed in mijn zere keel van de kou. Ik verwarmde mijn handen wat aan het kaarslicht. Ik keek in het rond. Niet ver van me zaten 7 ruwe mannen plezier te maken. Iedere jongedame die voorbijkwam floten ze na, gevolgd door een luid geschater. Ik legde enkele zilverstukken klaar voor de opdiener. Ik las in mijn favoriete boek. Het ging over 7 zussen en een geheimzinnig land, waarvan de poorten enkel op vollemaan geopend werden. Ik las een zin en nam toen weer met mijn mooi versierde lepel een slok soep. Met mijn handen deed ik mijn haar naar achteren.

Vanaf mijn barkruk staar ik naar de mensen in de herberg en de mensen die er later bij gekomen waren. Ik kijk naar buiten... het lijkt wel een sneeuwstorm, zo hard waait het en zo wit is de lucht van alle sneeuwvlokken. Als ik mijn mok leeg heb keer ik mij weer tot de barman.
"Heb je misschien een kom soep voor me" vraag ik zo vriendelijk mogelijk na het incident van het water. De man knikt en komt even later met een dampende kom kippensoep aan zetten. Ik leg wat geld op de bar en de barman neemt het glimlachend aan.
"Ik heb heus wel wat" mompel ik onverstaanbaar terwijl ik de soep pak en naar een tafel loop.
Aan een van de tafels zit een stel mannen, een stuk of 7. Zodra ik voorbij loop klinkt er gefluit. Ik rol even met mijn ogen en grom zacht. Mannen...
Ik ga aan de tafel zitten en begin rustig mijn soep koel te blazen... het is behoorlijk heet.
Ik glimlach naar een vrouw die ook soep zit te eten. Ik kijk naar het boek dat ze leest. Interessant! Heb er weleens van gehoord...

Alice, het is nu toch aan jou?
Of is het niet in volgorde?

Het is niet in volgorde, en heb ff geen inspi

Er is inderdaad geen volgorde! Post maar lekker een end weg

Naam: Liany
Geslacht: Vrouwelijk
Leeftijd: 20
Uiterlijk: Zwart, golvend haar; bruine ogen; redelijk klein; draagt een lila korset met een zwarte rok.

Ik rek me uit en ga op mijn buik liggen. Vanuit de boom kan ik ver zien. Helaas zijn er geen wezens meer om te bekijken. Ik lijk de enige te zijn die de kou niet erg vind, hoewel het nu wel erg hard begint te waaien. Het wordt een beetje saai. Hoe leuk het bos ook is, gezelschap begin je op een gegeven moment toch te missen.
Ik klim een paar takken naar beneden, voorzichtig en met knijpende, ijskoude handen. Dat de takken niet kapot geknepen worden door mijn grip, ik heb het gevoel alsof ik me met al mijn kracht vasthoud. Fantastisch hoor, dat uitzicht, maar naar beneden gaan als je hoogtevrees hebt, is toch niet zo'n goed idee. Wat een mens allemaal kan doen uit verveling, ik wil het niet weten.. Ach, ik zal vast niet de enige zijn die vreemde dingen doet.
'Een dame hoort niet in bomen te klimmen!' Ik hoor het mijn moeder nog zo zeggen. Volgens mij ben ik nooit een dame geweest. Tijdens de herinneringen denk ik ineens aan de herberg die ik vanuit de boom heb gezien. Daar ga ik naartoe! Van al dat smeltende, bevroren water krijg je dorst.
Al snel kom ik bij de herberg aan. Ik hoor wat gelach en andere geluiden, maar daar let ik niet op. Ik loop recht op de barman af en vraag om een glas water. "Een glas water?" Hij kijkt me aan alsof ik een minderjarige ben die om alcohol vraagt. Hoewel, slecht voorbeeld, dat zouden ze de minderjarige zo geven. Hij kijkt alsof hij een glas water ziet branden. "Hoe moet ik hier geld verdienen als iedereen profiteert van gratis drankjes!"
"Iedereen? Maar dat kan ik toch niet weten.. Ik hou gewoon van water." Ik kijk hem onschuldig aan. "En ik lust geen alcohol.." De barman zucht. "Oké dan.." Even later loop ik tevreden, met een glaasje water, naar een tafel. Aan de tafel dichtbij mij zit een jonge vrouw in een jurk een boek te lezen. Ik kijk haar even aan. Een jurk, met dit weer? Hij is wel mooi, maar toch.. Het boek ziet er wel interessant uit. Een andere vrouw lijkt dat ook te vinden, ook zij kijkt naar het boek. Ik neem een slok water om moed te verzamelen.
"Wat is dat voor boek?" vraag ik eindelijk aan de vrouw.

Emilia

Een vrouw passeerd aan de mannen en, zoals ik al had gedacht, floten ze ook haar na. Ik volg haar even. Ze gaat aan een tafeltje achter mij plaatsnemen.
Voor mij komt een vrouw van ongeveer mijn leeftijd, schat ik, zitten.
Ik schrik even op wanneer ze een vraag stelt. Ik kijk haar vriendelijk aan en antwoord: "Het heet Dochter van het Woud, werkelijk een prachtig boek, echt een aanrader. Ik glimlach even. Het kleine kaarsje beschijnt alleen het gezicht van de vrouw; door haar zwarte golvende haar ziet ze er mysterieus uit, dacht ik. Ik neem nog een slok van mijn soep. "Emilia is de naam. En hoe mag uw naam luidden?" Ik leg even mijn 'bladwijzer' in mijn boek. Ik erger me nog steeds aan de mannen links van mij. Er is nu een vrouw bij gaan zitten, de echtgenote van de meest nuchtere man, dacht ik.

Als ik de titel van het boek hoor komt het me inderdaad bekent voor. Ik heb er weleens mee in mijn handen gestaan geloof ik. Ik kijk naar de twee vrouwen en hoe ze een gesprek beginnen. Ik zucht even... Ik ken hier eigenlijk niemand. Opzich wel lekker, maar ook stil...
Ik eet mijn soep rustig op. Het is nog wel wat heet, maar ik heb de tijd.

Ik glimlach beleefd terug en wil net antwoord geven, als ik merk dat ik mijn mantel nog niet heb opgehangen. "O, excuseer me even." Ik sta op en trek mijn zwarte mantel uit. Terwijl ik hem aan de kapstok hang, hoor ik een paar mannen een luid gesprek voeren. Ik kijk even hun kant op, de vrouw die erbij zit, begint ergens over te protesteren. Op één of andere manier vertrouw ik ze niet. Ik besluit ze in de gaten te houden. Ze zitten praktisch naast mijn tafeltje, dus dat zou vast niet moeilijk zijn.
Als ik weer ga zitten, kijk ik naar de vrouw die een tafel achter Emilia zit. Ik glimlach even in mezelf en kijk Emilia weer aan. Ze lijkt me vriendelijk. "Sorry dat ik u net liet schrikken, ik ben gewoon erg geïnteresseerd in boeken. Ik ben Liany, en je mag wel 'je' zeggen, hoor." Ik glimlach opnieuw en kijk weer naar de vrouw waar ik zojuist ook naar gekeken heb. "Kent u het boek? Volgens mij leek u ook geïnteresseerd te zijn, of niet?"

Ik kijk op als ik merk dat iemand ineens tegen me praat.
"Eum... ja ik ken het. Nou ja, ik heb er weleens mee in mijn haden gestaan" vertel ik.
"Is het het waard om te kopen?" vraag ik terwijl ik mijn lepel in mijn inmiddels lege soepkom zet.
"Ik vond het toen der tijd wat duur, maar mijn financiën zijn me gunstig gezint, dus wie weet" zeg ik glimlachend.