SPEEL HIER!

Thmana Thin

Terwijl ik met mijn benen aan het wiebelen ben kijk ik
wat voor mij uit. Na een tiental minuten is nog niemand uit
hun huisjes gekomen. Ik was al een beetje moe van het vele
stappen dus leg ik me lang uit op de bank en sluit mijn ogen om
wat te rusten.

Ik zie al een tijdje iemand op een bankje zitten en besluit er toch maar naartoe te gaan. Ik loop naar de vrouw toe en ga naast haar zitten.
"Hoi" zeg ik vriendelijk. Ik steek mijn hand uit naar de vrouw.
"Ik ben Morgan" zeg ik zo vriendelijk mogelijk.
"Ben je hier al langer of ook net?" vraag ik om te pijlen of ze misschien meer zou kunnen weten.

Thmana Thin

Met een geschrokken gezicht kwam ik recht van mijn lighouding.
" Hallo , Mijn naam is Thmana " zeg ik terwijl ik beschamend mijn hand uitstak.
Thama , Thama , Thama toch wie valt er nu in slaap in het openbaar
dacht ik bij mezelf. " Ja al een tijdje " zeg ik zuchtend.

"Dus het is waar dat we hier niet uit kunnen?" vraag ik nog een keer.
Eigenlijk weet ik het nu wel zeker, maar ik wil toch een soort bevestiging en dan nog wil ik niet geloven dat er helemaal geen uitweg meer is.
"Heb je al een huis uitgekozen" vraag ik haar, omdat ik gewoonweg niet veel te vertellen heb.
"Heb je misschien zin om in mijn huis wat te komen drinken?" vraag ik dan maar... ik kan beter vrienden maken dan vijanden, op een plek waar je elkaar moeilijk kan ontwijken.

Alsof ze het wisten,
staan er een stuk of tien bokaaltjes in de koelere opbergruimte. Ik haal mijn kleine buideltje met de oogst van mijn kruidentuintje erin. Misschien kan ik hier ook een tuintje aanleggen. Ik kijk naar de Oosterzijde door het raam. Er staat een boom voor schaduw. Het ziet er vruchtbare grond uit... Ik haal de Kamille, Dille, Zilverschoon, munt en smeerwortel uit mijn zakje en steek ze in de bokaaltjes. Mijn boek leg ik onder mijn hoofdkussen. "Laten we op stap gaan Lukaï. Inkopen doen, naar het meer misschien..." Hij kijkt me vrolijker aan, waarna ik de deur uitloop.

Thmana Thin

" Inderdaad we kunnen hier niet weg " zeg ik bevestigend.
Even keek ik rond meheen. " Ja ik heb al een huisje al een tijdje
hoor " zeg ik met een flauwe glimlach. Als ik even rond me kijk
zie ik dat de zon al wat hoger aan de hemel staat. " Is goed
anders verveel ik me toch " zeg ik met een lach.

"Leuk" antwoord ik met een glimlach als Thmana iets wil komen drinken.
Samen lopen we naar mijn huis. Het is eigenlijk veel te groot voor mij alleen, maar ik ben gesteld op mijn rust en privacy.
"Dit is Eros" zeg ik als we langs de stal lopen. Eros kijkt op van zijn voerbak en schud bevestigend met zijn hoofd. Het is een groot paard en ik kan zelf niet eens over zijn rug kijken als ik naast hem sta, maar ik voel me veilig bij hem, aangezien hij een van de snelste paarden is die ik ooit gezien heb... en ik heb er al heel wat gezien.
"Kom" zeg ik terwijl ik de voordeur open doe en naar binnen loop.
Eenmaal binnen ga ik voor de pot staan en pak een teepot, waar ik water in doe. In de pot verschijnt een bakje met teeblaadjes erin.
"Heb je nog een voorkeur wua smaak?" vraag ik aan Thmana, terwijl ik twee teekopjes op tafel zet.
"Of wil je liever iets anders drinken?"

Thmana Thin

Terwijl we naar haar huis lopen passeren we langs een mooi groot
paard. Ik kan net onder hem door kijken. " Hij is mooi maar heel
groot " zeg ik een beetje verafschuwden. Niet slecht bedoeld maar
ik hou niet zo van paarden. Als de meeste dwergen zeker ?
Toen we binnen gingen bekijk ik het huisje, die was een pak groter
dan de mijne en de meubels waren ook groter dan de mijne.
Met een sprong spring ik op de stoel die voor de tafel stond waar
ze de thee opzet. " Gewone thee is goed " zeg ik om niet lastig
te doen.

Ik loop langs een paar huisen en passeer aan de kerk. Niet ver van mijn huis is een voedingswinkel.
"Ik koop ook wat worstjes voor jou hoor, Lukaï. Later gaan we dan jagen in de bossen."
zeg ik om hem gerust te stellen.



(niet veel inspiratie)

"Oke" zeg ik vriendelijk terwijl ik de tee inschenk.
"Heb je wel al eens geprobeerd hier uit te komen" vraag ik terwijl ik voor mezelf ook tee inschenk en op de stoel naast de bank ga zitten.
"Of is het zo fijn hier dat je hier wel zou willen blijven" vraag ik bijna ongeloofwaardig!
Ik moet hier gewoon weg... ik verzin wel wat!

Toen ze de thee uitschonk en voor mij zette neem ik er dankbaar een slok
van. Ik kon namelijk geen thee maken ookal drink ik dat zo graag.
Maar kom , ik heb nu lekker thee voor me staan en dat alleen al
tovert een glimlach op mijn gezicht. " Lekker thee " zeg ik vriendelijk.
" Neen , nooit. Ik heb er al vaak aan gedacht maar nooit gedaan " zeg
ik terwijl ik nog een slok van mijn thee drink. " Weg wil ik altijd ik denk er
elke dag aan maar ik besef wel dat we het veel erger hadden kunnen treffen."

"Mooi" antwoord ik op het feit dat de thee smaakt.
"Het had inderdaad erger gekunt, dat is helemaal waar! Je hebt hier alles wat je maar wilt" zeg ik glimlachend maar van binnen voel ik me vreselijk. Ik wil gewoon weg hier! Ik wil me niet aardiger voor doen dan ik ben.
"Je mag altijd langs komen voor een kop thee hoor" zeg ik terwijl ik mijn eigen mok vast pak en een slok neem.
Net als ik mijn mok weer neer zet hoor ik buiten een harde dreun.
"Wat was dat" vraag ik geschrokken terwijl ik naar Thmana kijk.
Als ik uit het raam kijk schrik ik me rot. Op het grote plein is een steendraak geland...

" Dat zal ik onthouden " zeg ik met een grote glimlach terwijl ik het
laatste slokje van mijn thee drink. De grond begint te beven als de draak
land. " Weer zo'n ordinaer draakje " zeg ik volzelf moed. Ik spring van
mijn stoel en ga kijken aan het raam. Tot dat ik zag dat het een steendraak
was. Ik snoer mijn mond en spring met een duikvlucht onder tafel.

Ik loop de winkel weer buiten met een klein tasje in mijn handen en een worst in Lukaï's mond,
wanneer bijna vlak voor mijn neus een steendraak land. Vroeger had ik een steendraak gekend,
een goedaardige. Ik reed er vaak op. Maar deze ziet er niet zo super goedaardig uit.
Lukaï gaat beschermend voor me staan en gromt naar de draak. "Sst, Lukaï, wegwezen hier!"
Zeg ik, wanneer de draak zich omdraait om de bron van het gegrol te bekijken.
Beiden lopen we zo hard mogelijk weg. "Naar de bossen, daar kan hij niet komen!" Roep ik naar
mijn wolf.

Met grote ogen staar ik naar het gigantische beest. Mijn ooit eerdere aanvaring met zo'n dier heeft me bijna het leven gekost en ik ben dat nu zeker niet van plan. Snel buk ik, zodat de draak me niet kan zien.
"Wat moeten we doen" fluister ik naar mijn gast, die onder de tafel zit.

" Ik ... ik ... ik weet het niet " stamel ik van angst. Met mijn hoofd
tegen de grond gedrukt blijf ik liggen. " Zo"n draak heb ik hier nog nooit gezien "
zeg ik even later.

De draak heeft Lukaï en mij gezien. Hij stapt achter ons aan,
want 1 stap voor hem zijn er 6 voor mij. Ik ren, wat in mijn
voordeel is, want ik kan rennen als wolven. Dat heb ik van Lukaï
geleerd. Ik ben net de huizen voorbij gelopen, wanneer ik een
reuzachtige brul hoor, wat de aarde doet beven. "Magie helpt niet"
citeer ik mijn vader. Die had dat gezegd toen we ooit aangevallen
waren door zo'n draak. Maar toch. Ik prevel tussen het lopen door
een spreukje, en ik zie de wolken samenkomen. Het begint te
stortregenen. Dat zal enkel zijn gezichtsvermogen belemmeren.
maar niet lang en niet veel. Ik zoek naar nog iets." Vuur?
Nee, dit beest kan leven in vuur, dat schrikt hem niet af. Aardbevingen
halen ook niks uit. Lucht? Lucht. Nee, dat ook niet. Wat nu?"
Lukaï rent voor me uit, onze voeten plonsen in de modder.
De draak loopt achter ons aan.

Ik zie de vrouw lopen die ik al eerder op de dag ontmoet heb maar
niet kort daarna zie ik ook de steendraak achter haar lopen.
Opeens kleurt een onweersbui de hemel. Met open mond kijk ik
er naar. Na een vijftal minuten is het onweer weg. Opeens zonder aanleiding
raap ik al mijn moed te samen, open het raam en spring er door.
Even hou ik me schuil achter een struik maar ik zie stenen liggen.
Trefzeker smijt ik naar het hoofd van de draak en raak hem ook verschillende
keren. " Hééé ... Mossel ! Hier heen " roep ik om de aandacht van de draak
te trekken. Opeens draaid de draak zich om en zie ik hem recht op me af komen.
" Gelukt ,, nu is die vrouw en haar wolf veilig " zeg ik tegen mezelf. Maar dan besef
ik dat ik in de problemen zit. Zo vlug dat mijn korte beentjes kunnen ren ik er vandoor.

Als ik naar buiten ren zie ik de draak tegenover een vrouw staan. Ze lijkt enigsins geschrokken van wat ze zich nu weer op de hals gehaald heeft.
Ik ren snel naar haar toe en ga voor haar staan. Mijn ogen worden wit, net als mijn haar... mijn handen en onderarmen kleuren donker grijs, net als mijn lippen en een deel van mijn gezicht, rond mijn mond.
Ik maak een paar sierlijke bewegingen met mijn handen, tot ze in een biddende houding voor mijn gezicht staan. Ik haal mijn handen langzaam van elkaar en ertussen vormd zich een bol van paars licht.
Met een harde schreeuw vuur ik de bal af naar de draak, die in zijn nek geraakt wordt, de zwakste plek bij een draak.
Met een doffe dreun valt de draak op de grond, vlak voor onze voeten. Uit zijn bak valt een grote grove sleutel. Het dier is op slag dood, met een groot, bloedend gat in zijn nek.
Mijn ogen, haar en lichaam kleuren weer normaal menselijk. Een straaktje bloed loopt uit mijn neus. Als ik langs mijn mondhoek ga, loopt ook daar wat bloed uit.
Met een plof val ik op mijn knieën... Uit mijn mond, neus en oren komt bloed en mijn ogen zijn bijna wit, door het bloedverlies.
Ik ben half Daywalker en kan opzich zonder bloed... maar ik zou veel makkelijker herstellen met...

( Ok , ik had in mijn vorig bericht geschreven dat ik de draak had afgelijd en dat ie nu achter mij rende of was
mijn berichtje niet goed ? Maarjah ik schrijf wel verder op een vervolg op je berichtje )

Snel loop ik naar de 2 personen die daar staan. Maar dan wel met een grote boog
om de draak. Buiten adem kom ik eindelijk bij de twee vrouwen aan. " Alles ok ? "
vraag ik bezorg. Zo te zie was mijn afleiding dus mislukt ookal had ik hem of
haar , ofwat de draak ook mocht zijn van geslacht , wel geraakt met mijn steen-gooi-actie.
Ergens ben ik wel teleurgesteld dat mijn steen-gooi-actie + afleidings actie niet gelukt is.
Maar dat laat ik niet blijken terwijl ik hun aankijk.

Nadine: Mijn personage loopt juist naar die van jou toe!

(hmm. Nadine, zei je niet dat magie niks helpt tegen een draak als deze? )

Ik sta verschrikt te kijken naar de vrouw aan mijn voeten. Lukaï lekt aan haar wang.
"Niet doen, Lukaï." Zeg ik verschrikt. Ik ken die blik, het is een blik van...
Ja, van wat? Van honger? een plasje bloed sijpelt tot aan mijn voeten. Wat nu?
Ik kijk bewonderend naar de draak die verslagen op de grond ligt, met zijn ogen
in zijn oogkassen weggedraaid en het slijm uit zijn bek lopend.

Nadine: Zit ik nu mezelf tegen te spreken :O *schaam schaam* nou ja... laten we maar zeggen dat dat vanaf nu wel kan! Geld dus ook voor jullie voortaan!

( ahn oeps sorry Nadine )

Ik kijk naar de twee vrouwen. " Alles ok ? " herhaal ik nog eens.
Mijn ogen draaien af naar de draak. " Blij dat die weg is " zeg ik vol
zelf moed. Maar wanneer ik de draak zijn ogen zie naar binnen draaien,
het teken dat hij echt dood is , spring ik bijna een gat in de lucht. Ik zat
bijna in de armen van een van de twee vrouwen. Vlug herstel ik mijn
houding naar een stoere dwerg die niet bang is van een draak. Maar
toch draai ik vlug mijn blik weg van de twee vrouwen.

Ik pak een zwarte lap stof uit een zak in mijn jurk en veeg het bloed weg. Dit gebeurd altijd bij deze spreuk, maar het is één van de weinige die tegen deze draak helpt. Ik stel dee spreuk van ook het liefst zo lang mogelijk uit, maar ik vond dat ik ook niet zomaar toe kon gaan staan kijken.
Ik krabbel overeind en word even duizelig van het snelle opstaan, maar herstel me snel.
"Iedereen oké?" vraag ik, terwijl ik me aan een boom vast moet houden.
"Als jullie het niet erg vinden, ga ik even liggen" mompel ik en strompel naar mijn huis...

Ik kijk de vrouw wat onbegrijpelijk aan. Wanneer ze vooruit strompelt,
loop ik snel naar haar toe en ondersteun haar arm. "Sorry, we hebben
elkaar nog niet eerder ontmoet he? Zal ik je ondersteunen naar je huis?"
Vraag ik, terwijl ik teken doe naar Lukaï dat hij me moet volgen.
"Kom je mee, " Ah nee, ik was de naam van de dwerg vergeten,
erg ongebruikelijk. Ik kijk haar aarzelend aan.

" Thama " zeg ik vriendelijk en vol de hun naar haar huis.
We zijn bijna bij haar huisje zijn zet ik het even op een sprintje
en open haar deur. Die was zo te zien niet op slot. Ik hou de deur open
tot dat ze er door zijn. En sluit de deur dan weer netjes.